„...Kaukaz jest psem dużym i silnym. Jego pewność siebie i niezależność sprawiają, że byle komu się nie podporządkuje.."
Spora doza agresji leżąca w charakterze każdego kaukaza, wynika z użytkowości rasy – przez wieki używano kaukazy do obrony stad przez drapieżnikami, co z kolei rozwinęło silny instynkt posiadania tak rzeczy, jak i terytorium. Wszystkie te cechy sprawiły, że kaukaz okazał się idealnym stróżem np. fabryk i wielkich zakładów pracy. W tej roli występowały Kaukazy na terenie całego niemal Związku Radzieckiego przez kilkadziesiąt lat. Do pracy, a co za tym idzie do hodowli wybierano osobniki szczególnie duże, nieufne, nawet wręcz złośliwie agresywne – takie bowiem psy najlepiej spełniały swe zadania. I takiego właśnie kaukaza poznała oficjalna kynologia europejska… Zwierzę to miało być niepospolicie agresywne, nawet w stosunku do swoich właścicieli, a koegzystować z człowiekiem mogło tylko wtedy, gdy śmiertelnie się go bało..
Wstyd powiedzieć ale taki właśnie Kaukaz zyskał w kilku krajach, sporą popularność.
Wielu właścicieli nie próbowało nawet nawiązać z nim kontaktu. Kupowano chętnie psy dorosłe, pakowano za stalowe kratki i… prześcigano się w opowieściach o tym, kto ma bardziej groźnego psa, i na jak długim kiju trzeba mu podawać jedzenie… Spory wpływ na polskich wystawców miało szersze zetknięcie się z sędziami z zagranicy, zwłaszcza Skandynawii, którzy za najmniejszą oznakę agresji bezpardonowo wyrzucali psa z ringu, nie przejmując się specjalnie tłumaczeniami, że ta akurat rasa musi być wzorcowo agresywna. Duże znaczenie miał też fakt, że coraz częściej szczenięta trafiały w ręce zwykłych ludzi. Takich, co to nie słyszeli zbyt wiele o strasznych legendach, natomiast zachwycili się zwyczajnie dużym, pięknym psem…
Kaukaz potrzebuje bardzo dużego kontaktu i obcowania z człowiekiem.
Szczególnie suki mają silnie rozwinięty instynkt opiekuńczy i uwielbiają dzieci. Nie należy jedna pozostawiać psa samego z dzieckiem. Kaukazy o zrównoważonej, pewnej siebie psychice nie są agresywne w stosunku do słabszych istot – dzieci, starszych osób i małych piesków. Często kobiety są traktowane znacznie łagodniej niż mężczyźni. Dobrze ułożony pies zaakceptuje każde zwierzę lub człowieka należącego do stada. Tym samym stanie się ono podlegające ochronie psa. W rodzinie są miłe i przyjacielskie, spokojne i nieuciążliwe. Z reguły owczarki kaukaskie maja tylko jednego, uznanego przez nich pana… Owczarek kaukaski nie jest psem, którego da się do czegokolwiek zmusić, należy więc rozpocząć socjalizację i kształcenie już od najmłodszych lat. Prawidłowe postępowanie z Kaukazem jest kwestią odpowiedniego wychowania i ustalenia hierarchii pomiędzy rodziną a psem. Trzeba mu okazywać dużo serca i czułości, ale być stanowczym w wychowaniu. Powinien żyć życiem domu i rodziny. Kaukaz ma niezależny charakter i jest przyzwyczajony do samodzielnego działania, więc wykorzysta każdą niekonsekwencję i zgodę właściciela do postępowania według swojego uznania. Jak każdy molos w rękach nieodpowiedzialnego właściciela owczarek kaukaski stać się może wyjątkowo niebezpiecznym zwierzęciem… Owczarki te mają ogromne poczucie własności przedmiotów i terenu, dlatego nie nadają się do trzymania w mieszkaniach, gdyż za swoje terytorium uznają wówczas klatkę schodową, blok, osiedle i na spacerach będą bronić swego terenu, co jest niezwykle uciążliwe. Jest to pies kochający przestrzeń…”